ارزیابی و انتخاب طرح‌های صندوق توسعه فناوری با استفاده از روش بهترین ـ بدترین (مورد مطالعه: صندوق نوآوری و شکوفایی)

هدف: صندوق توسعه فناوری، یکی از نهادهای بسیار مهم تأمین مالی نوآوری است که به‌واسطه محدودیت منابع مالی ناگزیر باید طرح‌های فناورانه اولویت‌دار را شناسایی و تأمین مالی کند. هدف این مقاله، ارائه مدل تصمیم‌گیری چندمعیاره برای ارزیابی و انتخاب طرح‌های مناسب در صندوق‌های توسعه فناوری و تخصیص منابع به آنها است. روش: در این مقاله از ترکیبی از روش‌های کیفی و کمی استفاده شده است. در گام نخست، معیارهای مهم در ارزیابی پروژه‌های فناورانه با مرور ادبیات، بررسی اسناد و مصاحبه با صاحب‌نظران شناسایی شده و با استفاده از روش تحلیل عاملی، معیارهای بسیار مهم در ارزیابی طرح‌های دانش‌بنیان تعیین شده است. سپس مدل تصمیم‌گیری چندمعیاره مبتنی بر روش بهترین ـ بدترین با در نظر گرفتن معیارهای مالی، بنگاهی، فناوری، تحلیل بازار و ریسک ارائه شده است. یافته‌ها: در این پژوهش، نتایج ارزیابی 20 طرح دانش‌بنیان متقاضی تسهیلات قرض‌الحسنه و تولید صنعتی از صندوق نوآوری و شکوفایی ارائه شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که در نظر گرفتن وزن برای معیارهای ارزیابی، بر نتیجه ارزیابی و تصویب یا رد طرح‌ها تأثیر شایان توجهی دارد. نتیجه‌گیری: در این پژوهش، مدل تصمیم‌گیری چندمعیاره مبتنی بر روش بهترین ـ بدترین ارائه شده است که صندوق‌های توسعه فناوری می‌توانند با استفاده از آن، ارزیابی دقیقی از طرح‌های فناورانه داشته باشند و منابع محدود ملی را به‌نحو مناسب به بهترین طرح‌ها تخصیص دهند. شرکت‌های دانش‌بنیان نیز می‌توانند با توجه به معیارهای مهم در ارزیابی، راهبردها و اقدام‌های خود را روی مسائل کلیدی و مهم متمرکز کنند.